Luka zijn vader en ik zijn nu al bijna 3 jaar uit elkaar. Vanaf moment een hadden wij duidelijke afspraken wat betreft regeling omtrent Luka. Dit gaat ook super goed, de dag van vandaag, maar…
Co -ouderschap
Bij Co -ouderschap brengen de kinderen ongeveer net zo veel tijd bij de ene als bij de andere ouder. Dit schijnt voor de kinderen meestal het prettigst te zijn. Op deze manieren krijgen ook de beide ouders veel meer mee van het dagelijkse leven van het kindje. Beide ouders hebben contact met de vriendjes, sport en school. Ook betekend dit dat de ouders onderling goed contact hebben, zo dat ze elkaar op de hoogte kunnen houden over het kind en eigenlijk sowieso.. Het is al moeilijk genoeg dat papa en mama uit elkaar zijn, daar hoeft ruzie (en helemaal niet in het bijzijn van het kind) niet ook nog is erbij te komen.
Mijn ervaring
Co – ouderschap vind ik echt het moeilijkste wat ik ooit heb mee gemaakt en mee moet maak. Ondanks dat onze afspraken duidelijk zijn, de regeling een fantastisch gaat en ik absoluut niets te klagen heb. In tegendeel, ik ben mega tevreden hoe wij dit geregeld hebben. Het went alleen nooit..
Ik mis mijn kind verschrikkelijk! Ik knipper met mijn ogen en hij is weer een stuk groter en wijzer. Hoe meer ik er over nadenk, hoe verdrietiger ik eigenlijk word.. Ondanks dat ik Luka spreek in de week dat hij bij zijn vader is en andersom. Ik hem zelfs extra zie! Het is gewoon niet te doen.
Ik zou het niet anders willen hoor, begrijp mij niet verkeerd. Luka is stapelgek op zijn vader en boft maar met zo een lieve en zorgzame vader. Maar je mist letterlijk de helft van zijn leven. De feestdagen worden gedeeld, de verjaardagen. Alles voelt zo onnatuurlijk en raar.. Het hoort gewoon niet zo.
Ik kan er ook zo kapot van zijn, dat ik bijvoorbeeld afgelopen zaterdag alle kindjes hun schoen zie zetten omdat Sint in het land is.. Luka heeft dat ook gedaan hoor, bij zijn vader.
Nu ik dit typ klinkt alles zo verwijtend en als jaloezie, maar dat is het alles behalve! Ik ben juist mega blij dat Luka het zo onwijs goed heeft bij zijn vader. Dat ze leuke dingen doen samen en genieten. Dat die met net zo veel plezier naar papa toe gaat als naar mama toe. Het is gewoon.. ja, moeilijk..
Want elke normale ouder wil zijn of haar kind dag en nacht bij zich hebben. Het allerbelangrijkste, je kind zien groeien en ontwikkelen zonder iets te missen.
Wie weet went dit ooit, maar het lijkt me heel sterk.. Het enige wat we er aan kunnen doen is genieten. Zo veel mogelijk genieten van die momenten dat we wel samen zijn. Goed onderling contact hebben, zo dat de andere ouder zo min mogelijk mist. Praten over je gevoelens, je gevoelens uitten en gewoon een keer lekker een potje janken, want geloof me het lucht op.
