Nee, niet in de gevangenis haha. Ik zit vast in mijn eigen hoofd.. En ik weet gewoon echt even niet hoe ik dit moet doorbreken!
Ken je dat gevoel, dat je zo graag, zo veel dingen wilt doen. Je voelt je op zich best fit, actief en alles.. Maar je hoofd laat het gewoon niet toe! Elk geluidje, elke beweging.. alles kost je zo veel energie en maakt je eigenlijk gek. Nou, op zo een punt in het leven ben ik beland.. Ik voel mij op en alsof mijn energie letterlijk uit mijn lichaam word gezogen.
Nee, ik ben niet depressief, maar ik heb wel ‘iets’ onder leden.. Het is namelijk niet dat ik vermoeid ben van te weinig slaap, maar van dingen die om me heen gebeuren en mijn leven beheersen.
Tegelijker tijd word ik gelukkig van zulke simpele dingen.. Zoals lekker het huisje poetsen.. Decoratie veranderen. Uiteraard mijn knappe ventjes, maar ook van foto’s maken of even rustig op de bank Netflix kijken (wel als de woonkamer en keuken opgeruimd zijn, anders geeft dat me weer onrust). Oh en wat ik ook zo heerlijk vind, is buiten zijn. Natuur doet mij echt goed.. Die frisse lucht, groen om me heen, zingende vogeltjes.. Ik mis echt een tuin! En de kinderen trouwens ook..
En elke dag sta ik op met de instelling ‘oké, kom op, je kunt het. Vandaag ga je er aan werken‘ en toch faal ik telkens opnieuw in dat opzicht. Het hangt namelijk niet alleen van mij af, maar ook mensen in mijn omgeving. Gebeurtenissen in het leven. Gebeurtenissen uit het verleden. De omgeving zelf..
Soms zou ik niets liever willen dan gewoon eventjes weg gaan.. Het maakt niet uit waar naar toe, maar gewoon even weg van alles. Even opladen. Helaas zit weglopen van de problemen niet in mijn systeem en probeer ik dit zo veel mogelijk op te lossen. Veel te praten, ontspannen. Leuke dingen met de kids te doen.
Alleen zijn er van die dagen, zoals vandaag.. Dat niets gewoon lukt en mijn hoofd overuren maakt. Dit uit zich weer in druk op de borst, hartkloppingen, hoofdpijn.. maar, we geven niet op!
– Heb jij wel eens van die dagen?