Mijn ouders hebben mij altijd geleerd om behulpzaam te zijn voor anderen. Kan je iemand helpen en er voor iemand zijn, al is het alleen een luisterend oor. Doe dat! Maar deze goede eigenschap gaat soms ook erg ten koste van mijn zelf
Ik ben zo behulpzaam dat ik mij zelf snel wegcijfer. Als iemand echt hulp nodig heeft dan ben ik er door dik en dun. Hoe wel dit niet altijd wederzijds is en ik steeds vaker voor mij zelf aan het kiezen ben.
Ik kies niet voor mij zelf omdat de hulp niet terug gegeven word, maar omdat mensen op gegeven moment verwachtingen van je gaan krijgen. Het word een verplichting om constant voor een ander klaar te staan, zelf op momenten dat het echt niet lukt. En kan je niet, krijg je gelijk een volle laag over je heen.
Het word niet altijd even goed gewaardeerd, maar zo kom je wel mooi achter wie je vrienden zijn en wie er alleen is omdat ze je kunnen gebruiken.
Jammer joh, ik maak me er niet meer druk om. Ik breng mijn kinderen ook bij dat wanneer je een ander kunt helpen dat je dat altijd moet doen, maar! Zo lang het maar niet ten kosten van jezelf gaat. Het is niet jouw verplichting, het is je goede wil.